ایران گرفتار یک دوره‌ی بی‌سابقه‌ی تورم بالا است. سال ۱۴۰۱ چهارمین سال متوالی با تورم سالانه‌ی بالاتر از ۳۰ درصد بود که قدرت خرید را به شدت تضعیف، و فقر را تشدید کرد. تاکنون اصلاحات یارانه‌ای دولت ابراهیم رئیسی نتایج مطلوبی را به همراه نداشته و کسری بودجه‌ی فزاینده باعث ایجاد محرک‌های تورمی بیشتر شده است. این دوره‌ی طولانی زوال چه معنایی برای مسیر اقتصاد ایران دارد، به ویژه حال که با موجی از اعتراضات اجتماعی همراه است؟

چرخه‌ی فقر، رو به وخامت

اول و مهم‌تر از همه، شکی نیست که اعتراضات کنونی باعث تعمیق بحران اقتصادی کشور خواهد شد. این ناآرامی‌ها برای اقتصاد هم هزینه‌های کمّی دارند، هم کیفی؛ و تأثیر نهایی آن به مدت ادامه‌یافتن تحولات و ناراآمی‌های فعلی و وقوع رویدادهای ممکن از قبیل اعتصابات، قطعی اینترنت و دستگیری‌های گسترده بستگی دارد.

از منظر اجتماعی-اقتصادی، مهم‌ترین پدیده‌ای که ایران در حال حاضر با آن روبه‌روست، فقر است که به نوبه‌ی خود برای بسیاری چاره‌ای جز پیوستن به اعتراضات نگذاشته است. درست در تضاد با این دوره‌ی تورمی طولانی‌مدت که سطح فقر را بالا برده است...