جامعه‌ی ترکمن‌های عراق به طور فزاینده‌ای نگران تأثیر بالقوه‌ی ماده‌ی ۱۴۰ قانون اساسی عراق است. این ماده خواستار حل و فصل وضعیت مناطق مورد مناقشه‌ی بین بغداد و دولت اقلیم کردستان است؛ مناطقی که علاوه بر این در اثر رقابت بین جوامع محلی مختلف آسیب دیده‌اند. ترس و نگرانی ترکمن‌ها به‌ویژه از آن روست که رهبران این جامعه احساس می‌کنند از سوی دولت نخست‌وزیر محمد شیاع السودانی نادیده گرفته شده‌اند و نگران هستند که اوضاع علیه منافع آن‌ها تغییر کند.

چالش مکرر

دولت‌های متوالی عراق از زمان تصویب قانون اساسی فعلی در سال ۱۳۸۴/ ۲۰۰۵ با موضوع به اصطلاح "مناطق مورد مناقشه" مواجه شده‌اند. مناطق مطروحه در اصل ۱۴۰، استان کرکوک و همچنین بخش‌هایی از دیاله، نینوا، صلاح‌الدین و سایر استان‌ها را شامل می‌شود. تاریخ پیچیده‌ی مناطق مورد مناقشه -به ویژه کرکوک غنی از نفت- شاهد ادعاهای رقابتی و متداخل جوامع عرب، کرد، ترکمن و سایر جوامع بوده است.

پیش از تهاجم تحت رهبری ایالات متحده در سال ۱۳۸۱/ ۲۰۰۳، حزب حاکم -حزب بعث- ساختار جمعیتی بسیاری از این مناطق را از طریق سیاست‌های عربی‌سازی که اقلیت‌های قومی را آواره کرد، تغییر داد. از زمان سقوط حزب بعث نیز، رهبران ترکمن اظهار کرده‌اند که...