مقتدی الصدر، روحانی و سیاستمدار شیعه‌ی‌ عراقی، در تابستان امسال گام‌های جسورانه‌ای برداشته است. در خرداد/ ژوئن، پس از تلاشی چندماهه در پی انتخابات پارلمانی مهر ۱۴۰۰/ اکتبر ۲۰۲۱ برای تشکیل "دولت اکثریت ملی" به همراه حزب دموکرات کردستان و اعراب سنی، صدر دستور داد نمایندگان بلوک ۷۳ عضوی‌اش از پارلمان عراق که ۳۲۹ کرسی دارد، استعفا دهند. در مردادماه/ ژوئیه، در حالی که رقبای صدر در هیئت هماهنگی شیعیان برای تشکیل دولت اقدام کردند، هواداران وی دو بار به پارلمان هجوم بردند.

حال‌که عراق ۱۰ ماه پس از انتخابات پارلمانی بدون دولت جدید باقی مانده، صدر خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام شده است. آمادگی او برای رویارویی، تنها رقبای داخلی‌اش را هدف قرار نمی‌دهد، بلکه حاکی از بی‌اعتنایی او به مناسبات بین‌المللی، از جمله پیامدهای احتمالی است.

پایان‌دادن به وضعیت موجود

بارزترین گام صدر در هفته‌های گذشته درخواست او در ۹ مرداد/ ۳۱ ژوئیه برای "تغییر جدی در نظام سیاسی فعلی" بود. در واقع، او از عراقی‌ها خواسته است تا برای پایان‌دادن به نظام سهمیه‌بندی قومی-فرقه‌ای که پس از تهاجم به آمریکا و متحدانش در سال ۱۳۸۱/ ۲۰۰۳ برقرار شد، شورش کنند. بر اساس ترتیبات فعلی تقسیم قدرت، مقام نخست‌وزیری معمولاً به عرب‌های شیعه می‌رسد و ریاست پارلمان و ریاست‌جمهوری عراق به ترتیب به اعراب سنی و کردها اختصاص می‌یابد...