کشورهای عرب خلیج فارس از دهه‌ی ۱۳۵۰/ ۱۹۷۰ در ارائه‌ی کمک‌های بین‌المللی، از بازیگران اصلی بوده‌اند. به طور خاص، کویت، عربستان سعودی و امارات متحده‌ی عربی، در زمره‌ی برترین ارائه‌دهندگان کمک‌های توسعه‌ی رسمی قرار گرفته‌اند؛ کمک‌هایی که برای پیشرفت اقتصادی کشورهای در حال توسعه انجام می‌شوند. طبق گزارش بانک جهانی، این سه کشور به طور متوسط ​​۱.۵ درصد از مجموع درآمد ناخالص ملی خود را از سال ۱۳۵۲/ ۱۹۷۳ تا ۱۳۸۷/ ۲۰۰۸ کمک کرده‌اند و به میزان قابل توجهی از هدف سازمان ملل که ۰.۷ درصد از درآمد ناخالص ملی است، فراتر رفته‌ است.

در حالی که کشورهای عربی خلیج فارس طی سال‌ها کمک‌های توسعه‌ی قابل توجهی ارائه کرده‌اند، اقداماتشان گاهی با بحث و جدل‌هایی همراه بوده است؛ به ویژه از آن رو که این کشورها اغلب کمک‌های خود را سیاسی‌سازی و آن‌ها را به اهداف سیاست خارجی خود مرتبط می‌کنند. در سال‌های اخیر، موضوعات این سیاست‌ها، طیف وسیعی را در بر می‌گرفته است؛ از تلاش برای تقویت حمایت‌ها از جنگ به رهبری عربستان در یمن گرفته، تا مقابله با ایران...