در هفتمین دور مذاکرات وین میان طرف‌های باقی‌مانده در توافق هسته‌ای ۱۳۹۴ ایران، و ایالات متحده، تلاش‌ها برای سرعت‌بخشی به گفتگوها افزایش یافته است. از آن زمان که در اردیبهشت ۱۳۹۷، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، ایالات متحده را از برنامه‌ی جامع اقدام مشترک (برجام) خارج کرد، این توافق مختل شد و تحریم‌ها مجدداً اعمال شدند. هرچند در شش دور اول مذاکرات در اوایل سال جاری، که از زمان روی کار آمدن جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا آغاز شد، پیشرفت قابل توجهی در احیای این توافق حاصل شد، با توقف مذاکرات، حالا واشنگتن در حال بررسی راهبردهای جایگزین است.

برجام در واقع بده‌بستانی است که بر اساس آن در ازای ایجاد محدودیت‌هایی در برنامه‌ی هسته‌ای ایران، تحریم‌ها لغو می‌شوند. جمهوری اسلامی در واکنش به اعمال مجدد تحریم‌های ایالات متحده، به تدریج از محدودیت‌های تعیین‌شده در توافق فاصله گرفته؛ هرچند هنوز از برجام خارج نشده است. مناقشه‌ی کنونی میان دو طرف عمدتاً به لغو تحریم‌های دوران ترامپ و پیشرفت‌های هسته‌ای ایران مربوط می‌شود.

"پلن بی" آمریکا -در صورت شکست تلاش‌ها برای احیای برجام- در حالی که تاکنون تنها به طور مبهم تعریف شده است، احتمالاً با رویکردهای "موازنه از راه دور" همسو خواهد شد، چراکه واشنگتن در تلاش است تمرکز خود را تغییر دهد و آن را بیشتر بر مناطق پرمنفعت بسیار مهم، مانند چین بگذارد. از دید ایران، این سناریو مستلزم آن است که ایالات متحده فشار بر ایران را افزایش دهد و در عین حال به دام تعاملات فزاینده در منطقه‌ی خلیج فارس نیفتد...