پس از وقفه‌ای طولانی‌ و دو دوره رایزنی میان ایران و اروپا، طرفین اعلام کرده‌اند که کمیسیون مشترک برنامه‌ی جامع اقدام مشترک را در تاریخ ۸ آذر از سر خواهد گرفت. پیش از اعلام این خبر، حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه‌ی ایران در یک کنفرانس مطبوعاتی اظهار داشت که مذاکرات در پایان ماه جاری میلادی، احتمالاً از نقطه‌ای متفاوت از دور قبلی در خردادماه، برگزار خواهد شد تا از "نقطه‌ی بن‌بست وارد مذاکرات وین نشویم." امیرعبداللهیان اما فرمت موجود مذاکرات را پذیرفت.

در حالی که از سرگیری مذاکرات در پایتخت اتریش از سوی همه‌ی امضاکنندگان برجام و ایالات متحده مورد استقبال قرار گرفته است، خواسته‌های حداکثری مقامات ارشد ایرانی که در یکی از مقالات اخیر پرس تی‌وی برجسته شده است، نشان می‌دهد روزهای سختی پیش روست. در این مقاله سیاست جدید تهران در قبال گفتگوهای احیا شده به تفصیل تشریح شده است. هدف از مذاکرات غیر مستقیم ایران و آمریکا دستیابی به یک درک درست از نحوه‌ی پایبندی مجدد به برجام است، اما همچنان گمان می‌رود که شکست یک نتیجه‌ی محتمل باشد.

اروپایی‌ها در ابتدا برجام را میراث خود در جهانی چندجانبه می‌دانستند. آن‌ها چه برای کمک به انعقاد توافق هسته‌ای در تیرماه ۱۳۹۴ و چه برای نجات آن پس از آن‌که آمریکا در اردیبهشت ۱۳۹۷ به طور یک‌جانبه آن را ترک کرد، از هیچ کمکی فروگذار نکردند و با قاطعیت در حل بحران گسترده‌تر جهانی مربوط به عدم اشاعه‌ی سلاح هسته‌ای همکاری کردند. افزون بر این، اروپا توافق هسته‌ای ایران را کلیدی برای اجتناب از ایجاد رقابتی منطقه‌ای بر سر تسلیحات هسته‌ای می‌داند؛ هرچند تهران با توجه به توانش در غنی‌سازی اورانیوم، می‌تواند عملاً یک "حکومت نهفته هسته‌ای" باقی بماند و هیچ عجله‌ای برای توسعه‌ی تسلیحات اتمی نداشته باشد...