در دوره‌ی اشغال عراق به دست ایالات متحده در سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۰/ ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱، نیروهای قبیله‌ای سنی نقش تعیین‌کننده‌ای در تغییر وضعیت و مقابله با گروه‌های شورشی افراطی سنی، مانند القاعده داشتند. این نیروها که با نام "پسران عراق" و همچنین صحوة [بیداری] شناخته می‌شوند، تا اواسط سال ۱۳۸۶/ ۲۰۰۷، از بیش از ۳۰ قبیله‌ی سنی و تقریباً ۹۵,۰۰۰ مبارز تشکیل می‌شدند. صحوة به تأمین امنیت مناطق سنی‌نشین عراق کمک کرد و این امر تا سال ۱۳۸۷/ ۲۰۰، منجر به کاهش ۹۰ درصدی خشونت‌های فرقه‌ای شد.

بر اساس گزارش‌ها، ایالات متحده به عنوان بخشی از کارزاری برای تسخیر قلب و ذهن سنی‌ها و تشویق آن‌ها به همکاری با دولت عراق، با رهبری شیعه، پس از سال ۱۳۸۲/ ۲۰۰۳، به اعضای نیروهای قبیله‌ای ماهانه مبلغ ۳۰۰ دلار پرداخت می‌کرد. موفقیت این برنامه باعث شد که نوری المالکی، نخست‌وزیر وقت (۱۳۸۵ تا ۱۳۹۳/ ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴) متعهد شود که دست کم ۲۰ درصد از مبارزان صحوة را در نیروهای امنیت ملی، و باقی آن‌ها را در ادارات وارد کند. اما همان‌طور که زمان نشان می‌دهد، این موضوع به نتیجه نرسید...