از زمان حمله‌ی خشونت‌آمیز جنبش فلسطینی حماس به اسرائیل در ۱۵ مهر ۱۴۰۲/ ۷ اکتبر ۲۰۲۳، تل‌آویو خود را در یک جنگ چندجانبه دید که از نظر نظامی در آن امکان چیرگی ندارد. برتری نظامی اسرائیل توانایی حمله‌ی استراتژیک علیه شبکه‌ای از شبکه‌های تحت مدیریت ایران را از دست داده است. این نشان می‌دهد که چگونه در یک دهه پس از اعتراض‌های بهار عربی، بازیگران غیردولتی در این شبکه که به محرک‌ها و آشوب‌انگیزانی کلیدی در منطقه تبدیل شده‌اند، در زمینه‌ی تاب‌آوری عملکرد بهتری از سلسله‌مراتب دولتی دارند.

اسرائیل اکنون خود را در محاصره‌ی قوی‌ترین شبکه در منطقه می‌بیند: «محور مقاومت». این نهاد تحت رهبری ایران گروه‌های مسلح شیعی عراق، حزب‌الله لبنان، حماس فلسطین و جهاد اسلامی، دولت سوریه و جنبش انصارالله یمن را که بیشتر به حوثی‌ها معروف هستند، گرد هم می‌آورد...