در ماه‌های پیش از انتخابات پارلمانی عراق در ۱۸ مهر/ ۱۰ اکتبر، مقتدی صدر، پیروان او و سیاستمداران نزدیک به این روحانی شیعه، از انتصاب فردی از ائتلاف صدر به مقام نخست‌وزیری بعدی صحبت می‌کردند. اهمیت این موضوع از آن جهت است که این ائتلاف پیش‌تر تنها اشاره کرده بود که تمایل دارد رئیس دولت از حمایت این گروه برخوردار باشد. با این حال، علی‌رغم دستاوردهای صدر در انتخابات پارلمانی، مناقشه‌ی دنباله‌دار بر سر نتایج انتخابات ممکن است تلاش‌های این ائتلاف را برای دستیابی به پیشرفت‌های جدید در صحنه‌ی سیاسی عراق را از بین ببرد.

نخست‌وزیری از ائتلاف صدر

از همان ابتدا مشخص بود که صحبت‌ها در مورد انتصاب فردی از ائتلاف صدر به مقام نخست‌وزیری، به منظور بسیج طرفداران صدر برای شرکت در انتخابات بوده است. این کار با توجه به این‌که مردم غالباً نسبت به انتخابات بی‌تفاوت بودند، بسیار دشوار بود؛ موضوعی که در عدم شرکت عراقی‌های واجد شرایط در انتخابات  ۱۸ مهر/ ۱۰ اکتبر نیز نمایان شد. با این حال، صدر موفق شد حامیان خود را بسیج کند و دست کم ۷۲ کرسی از ۳۲۹ کرسی پارلمانی بعدی را کسب کند.

صدر اکنون از هرگونه تغییری که ممکن است به دلیل فشارهای هیئت هماهنگی شیعیان در نتایج نهایی انتخابات به وجود آید، احساس نگرانی می‌کند. او در تیرماه/ ژوئیه از این گروه چتری خارج شد، و هیئت هماهنگی اکنون عمدتاً از گروه‌ها و احزاب مسلح شیعه‌ای که به نتایج انتخابات معترض هستند، تشکیل شده است...