مرز ایران و پاکستان از ۹۰۰ کیلومتر (۵۵۹ مایل) زمین بیابانی می‌گذرد. وسعت مرز، جریان بدون مانع انسان و تجارت بین دو کشور را تسهیل می‌کند. هزاران سال تاجران و مسافران با عبور از این مرز، فرهنگ و کالاها را منتقل کرده‌‌اند. اما این مرز نفوذپذیر فرصت‌های جدیدتری را نیز برای حرکت بدون مهار و نظارت شبه ‌نظامیان فراهم کرده است. این موضوع به مشکلات امنیتی فراوانی برای ایران و پاکستان منجر شده است.

استان‌های مرزی بلوچستان -بزرگترین استان پاکستان- و سیستان و بلوچستان -دومین استان بزرگ ایران- جمعیت کمی دارند. با این حال دارای بنادر و زیرساخت‌هایی مهم در مسیرهای کلیدی تأمین انرژی در منطقه هستند. پاکستان بندر دریایی گوادر را دارد و ایران چابهار را. هر دو بندر این ظرفیت را دارند که برای غرب و جنوب آسیا از مراکز تجاری کلیدی باشند، که آن‌ها را از نظر استراتژیک باارزش می‌کند. بنابراین، نگرانی‌های امنیتی در منطقه از دغدغه‌های هر دو دولت است...