در مهر ۱۳۹۸/ اکتبر ۲۰۱۹، زمانی که معترضان مخالف حکومت به خیابان‌ها سرازیر شدند، خواسته‌ی اصلی‌شان اصلاح نظام سیاسی تأسیس‌شده از سال ۱۳۸۲/ ۲۰۰۳ در عراق بود که بر اساس سهمیه‌بندی قومی-فرقه‌ای بنا شده است. این سیستم حاکم، که در زبان عربی به نام المحاصصه الطائفيه (تقسیم قومی-فرقه ای) شناخته می‌شود، از نظر ساختاری در محافظت از استانداردهای زندگی مردم عراق ناموفق بوده است. در عوض، احزاب مختلف به لطف این سیستم، که قدرت را بر اساس فرقه و قومیت میان احزاب سیاسی تقسیم می‌کند، محکم قدرت خود را چسبیده‌اند. در چنین شرایطی، مسئله‌ی شبکه‌های خویشاوندسالاری و فساد، بسیار شایع شده‌ است.

تغییر چشم‌انداز سیاسی

درخواست‌هایی که از سوی معترضان مهر ۱۳۹۸/ اکتبر ۲۰۱۹، بزرگ‌ترین تظاهرات ضد دولتی که پس از حمله‌ی آمریکا و متحدانش در سال ۱۳۸۱/ ۲۰۰۳ برگزار شده است، مطرح شد، مسائلی همچون آب تمیز و تأمین برق مطمئن، بهبود فرصت‌های شغلی، خدمات عمومی بهتر و پایان مداخلات خارجی، چه از سوی ایران، چه ترکیه و چه آمریکا را در بر می‌گرفت...